Lees hier meer over mijn ervaringen.
Het eerste bericht!
Hoi iedereen!
Hier is hij dan…de allereerste weblog van de nieuwste twee studenten die naar Nicaragua gaan! Dit bericht komt nu nog uit het zonnige, hete (!) Nederland (we kunnen alvast wennen aan de tropische temperaturen…).
Nu de reis steeds dichterbij komt, zijn we druk bezig met de voorbereidingen: Spaanse lessen, inentingen, geld inzamelen met de verkoop van zelfgebakken appelflappen, contacten leggen, een etentje met de voorzitter en studenten die al naar Nicaragua zijn geweest…het begint nu echt dichtbij te komen!Op 18 augustus vertrekken we naar Midden-Amerika, waar het
project op Colegio Mondial en het avontuur voor ons zal beginnen.
Natuurlijk houden we jullie regelmatig op de hoogte en we horen graag
ook iets van jullie!
Adiós!
Vera en Evy
Bienvenido a Nicaragua!
Hola a todos!
Acclimatiseren in Nicaragua
¡Hola neerlandesa!
Kort berichtje...
¡Hola á todos!
De vulkaan!
Hallo allemaal,
[Hier ging Evy terug naar Nederland en zette ik mijn avontuur in Nicaragua alleen voort]
Solo...
Hallo allemaal,
Hartstikke bedankt voor alle lieve reacties op het stuk dat Evy de vorige
keer heeft geschreven, fijn dat jullie zo meeleven. We hebben Evy zojuist
naar het vliegveld gebracht, waar ze ingecheckt is en vertrokken. Ze heeft
een lange reis voor de boeg en morgen komt ze aan in Nederland.
Ondertussen zit ik nog steeds in Nicaragua, solo vanaf nu. Ik heb ook een
reisje voor de boeg, maar gelukkig wel een plezierreisje. Ik vertrek
vanmiddag voor iets minder dan een week naar Corn Islands, het Carribische
gedeelte van Nicaragua. Ik ben wel een beetje bang voor het vliegtuig,
omdat ik hier al heel wat verhalen over gehoord heb die niet bevorderend
zijn voor mijn moed...(klein, rammelend en onbetrouwbaar...) Ik denk dat
ik maar een kalmeringspilletje moet kopen; ik moet namelijk proberen de
kalmerende factor te zijn in het vliegtuig, omdat degene met wie ik ga nog
nooit gevlogen heeft en dus bij voorbaat al de zenuwen heeft...Ik weet
niet of ik op Corn Islands internetmogelijkheden heb, maar zaterdag kom ik
weer terug, dus vanaf dan komen de verhalen weer op de site. Deze week is
de week van allerlei nationale feestdagen, waardoor de school gesloten is.
Ik ga samen met een docent van school naar little Corn Island (Maria
Teresa), die ook op sommige foto´s te zien is.
Gisteren zijn Evy en ik samen met David (zie een eerder berichtje op de
weblog) naar een prachtig meer geweest. Het heette ´Laguna de Apoyo´ en
was werkelijk adembenemend. Ik voeg wat foto´s bij van dit uitstapje,
zodat jullie een indruk krijgen. Het water had een aangename temperatuur,
omdat er onderstromen van de vulkaan zijn die het water verwarmen. Het was
heerlijk om te zwemmen in zo´n prachtige natuur met fantastisch zicht op
de omgeving.
Geniet van de foto´s!
Groetjes vanuit het verre,
Vera
Corn Islands
iHola!
Ik ben alweer een poosje op Corn Islands (sinds maandag) en heb het hier
ontzettend naar mijn zin. Het weer is prachtig, alleen dinsdag heeft het
een beetje geregend. Het is maar een klein eiland en er zijn niet zoveel
voorzieningen, maar daardoor is het ook erg rustig en krijg je nog meer
het tropische gevoel. Na het drukke Managua is het heerlijk om eens niets
anders te horen dan het gefluit van de vogels en de ruis van de zee (wat
ik overigens vanuit mijn bed kan horen: onze kamer heeft zeezicht).
Het water is prachtig blauw en de stranden hebben een kleur die tussen wit
en geel inzit. Dat in combinatie met het groen van de exotische bomen en
struiken en je krijgt een heerlijk exotisch gevoel. Ik ben ondertussen ook
al wat bruiner geworden, omdat ik veel zwem en dus in de zon verkeer.
Verder heb ik al 2 dagen gedoken, jawel: scuba diving. Dat is nogal een
verschil met het duiken dat ik in Nederland gedaan heb, omdat je hier veel
meer zicht hebt en alles een prachtige kleur heeft. Ook zie je veel meer,
omdat we tussen de riffen duiken. Ik heb vissen in alle kleuren van de
regenboog gezien en in alle soorten en maten. Sommigen het misschien niet
geloven, maar ik heb als bewijs foto's genomen met een onderwatercamera,
maar ik heb ook dolfijnen en, jawel, haaien gezien. Gisteren was ik nogal
onder de indruk van de 2 haaien en een boel dolfijnen die we gespot hadden
tijdens het duiken, maar vandaag heb ik wel 7 haaien gezien! Ook heb ik
bewijsmateriaal verzameld door mijn buddy foto's te laten maken terwijl ik
voorzichtig naar een haai toezwom. Zo ben ik dus vereeuwigd in de
nabijheid van een heuse haai...
We duiken op een diepte van zo'n 18/19 meter en ik kijk mijn ogen uit; een
ervaring die ik van mijn leven niet meer vergeet. Ik kan er dan ook geen
genoeg van krijgen en de kans is vrij groot dat ik morgen nog een laatste
duik in de Carribean maak. Maria Teresa doet niet mee met duiken, omdat ze
niet kan zwemmen. Ze zou wel kunnen snorkelen met een reddingsvest aan,
maar dat durft ze niet zo goed, dus blijft ze op het strand of op de boot.
Ook zij heeft de tijd van haar leven en geniet met volle teugen. Dat kan
ook moeilijk anders want het is echt een adembenemend plaatje hier en we
boffen ontzettend met het weer. Ik voeg foto's toe zodra ik in Managua
ben, hier heb ik geen kabeltje. De onderwaterfoto's zullen moeten wachten
tot ik terug in Nederland ben, omdat die niet digitaal zijn, maar met een
filmrolletje.
De mensen zijn hier ontzettend aardig en omdat het maar een klein eiland
is, kent iedereen elkaar. Ik moet toegeven dat het opluchting is ook eens
lekker Engels te kunnen praten (iedereen hier spreekt Engels, de meeste
mensen zijn niet Nicaraguaans). Wel heb ik af en toe de neiging om drie
talen door elkaar te gaan spreken, omdat ik nu heel veel Spaans praat met
Maria T. en heel veel Engels met alle andere mensen. Daarnaast probeer ik
af en toe nog eens in het Nederlands te denken (dat moet ik niet verleren
natuurlijk, haha), dus soms praat ik de verkeerde taal tegen de verkeerde
persoon, wat voor een grappig effect zorgt. Ik hoop op lekker veel
reacties, zodat ik ook nog wat in het Nederlands kan lezen, haha!
Morgen is onze laatste
volle dag hier, zaterdag gaan we met de boot terug naar Big Corn en daarna
weer in het vliegtuigje (oeioei) naar Managua, waar ik de rest van mijn
tijd in Nicaragua zal verblijven.
De hartelijke, zonnige groetjes aan iedereen en aan Evy in het bijzonder:
ik hoop dat het goed met je gaat en dat je jetlag snel over is!
Liefs,
Vera
Weer aan het werk
Hallo allemaal!
Na mijn korte, maar overheerlijke vakantie, ben ik deze week weer aan het
werk gegaan op school. We zijn hard aan het werk om de lessen te
verbeteren en we maken ook al heel wat vorderingen, al heeft één van de
docenten nog wat moeite met de klas onder controle houden. Daar werken we
eerst aan, omdat dat noodzakelijk is om verder met activerende didactiek
te kunnen gaan. Ondertussen zijn we bezig leuke Engelse kinderliedjes te
zoeken en daar lessen omheen te verzinnen, dus als iemand nog ideeën heeft
voor makkelijke Engelse liedjes, laat maar horen!
Met de andere docent ben ik al intensief bezig met activerende didactiek
en dat gaat erg goed. De leerlingen worden goed geactiveerd en de lessen
worden op deze manier ook veel leuker voor deze kinderen. Ik word nog
steeds doodgeknuffeld als ik het schoolplein op kom en zelfs tijdens de
lessen komen de brutaalste kinderen me nog stiekem even knuffelen (als de
docent niet kijkt).
Buiten school spreek ik nog steeds veel met het drietal docenten af (Maria
Teresa, Christian en Chilo) en ook vandaag ga ik weer naar ze toe. Vandaag
is het deels voor de lol, maar ook deels om te werken.
Zaterdag vertrekken Chilo, Christian en ik naar Ometeppe en Rivas,
zondagavond/nacht komen we weer terug. Ometeppe is een eiland in het meer
van Nicaragua, en schijnt echt heel mooi te zijn. We zullen slapen in het
oude huis van Christian (ze komt oorspronkelijk uit Rivas). Zoals jullie
dus wel kunnen lezen, krijg ik op deze manier veel van het land te zien en
geniet ik volop. Ook op school is het echt genieten, het is fantastisch om
te zien wat je kunt bereiken in een arm land, op een school waar ze niet
veel hebben. Heerlijk om te zien hoe snel de docenten de dingen die je ze
uitlegt oppikken en toepassen; ik zit vaak achterin de klas te stralen van
trots.
Ik hou jullie op de hoogte en plaats snel nieuwe foto´s,
Liefs,
Vera
P.S. Sponsors zijn natuurlijk nog steeds van harte welkom, je leest het
wel: het is hard nodig en voor een erg goed doel! Via deze site kun je ook
een kindje financieel adopteren!
Regenseizoen...
¡Hola!
Alles gaat nog steeds zijn gangetje hier, de tijd raast voorbij! Bedankt
voor de tips, we werken momenteel aan ´If you´re happy and you know it´,
´Are you sleeping´ en ´London bridge is falling down´. Het is wel nog erg
lastig, omdat Christian zelf niet zo goed weet wat alles betekent en hoe
ze het uit moet spreken, maar we doen ons best en volgens planning gaat ze
maandag een les geven rondom deze liedjes. Diezelfde dag zal Maria Teresa
een les geven aan de hand van de cazu´s (schrijf je dit zo!?). Dat zijn
leuke, kleine muziekinstrumenten waar een grappig geluid uit voortkomt.
Tijdens deze les wordt het vooral belangrijk dat ze gerichte, duidelijke
instructie geeft, omdat de kinderen deze instrumenten anders
hoogstwaarschijnlijk verkeerd gaan gebruiken (dat doet iedereen de eerste
keer...). Ik zal later wat foto´s plaatsen van deze lessen, zodat jullie
een beeld krijgen waar ik het over heb...
Ik merk dat ik een grote invloed heb op de mensen hier, met name op de
docenten met wie ik ook buiten school veel omga (Christian, Chilo en Maria
Teresa). Gisteren vertelde Christian me dat ik haar leven veranderd heb,
zowel binnen als buiten school. Nou vind ik dit zelf nogal dramatisch
klinken, maar ze meende het serieus en ze raakte zelfs in tranen toen ze
bedacht dat ik over drie weken al (!) wegga... Ik was hier nogal verbaasd
over, omdat ik tot nu toe nog niet goed besefte wat ik hier eigenlijk
teweegbreng bij de mensen (buiten school).
Haar emotie deed me beseffen hoe weinig deze mensen meemaken in hun leven,
terwijl ze tegelijkertijd toch zo veel armoede en negatiefs van de wereld
zien. Doordat ze niet de mogelijkheid hebben om te reizen en iets anders
van de wereld te zien, nemen ze me op in hun leven met geen goed zicht op
het moment dat ik weer vertrek (2 maanden lijkt vooraf lang). De mensen
met wie ze omgaan, blijven ten slotte altijd in de buurt.
Ik krijg een steeds beter beeld van hoe het leven er hier aan toe gaat.
Dit maakt me blij, omdat ik hiervan kan leren en andere culturen en
leefomstandigheden leer kennen, maar tegelijkertijd word ik ook een beetje
verdrietig als ik bedenk dat er voor deze mensen niks meer inzit. Voor mij
is dit iets tijdelijks, wat ervoor zorgt dat ik nog enigszins
gerelativeerd naar alle armoede kijk, maar als ik dan bedenk dat deze
mensen zo blijven leven tot ze sterven, krijg ik een brok in mijn keel.
Ik probeer nog zo veel mogelijk te zien in de 2,5 week dat ik hier nog
ben, en ik blijf jullie natuurlijk op de hoogte houden. Afgelopen weekend
ben ik naar Rivas, San Jorge en San Juan del Sur geweest. Heel mooi en
heerlijk rustige plaatsjes. In San Juan heb ik in een erg woeste zee
gezwommen (de golven sleurden me alle kanten op), en ik ben weer helemaal
uitgewaaid.
Door de ´huricanes´ regent het hier soms erg hard. De straten zien er
regelmatig behoorlijk overstroomd uit en op televisie zie je mensen die
hun huizen ontruimen. Gelukkig regent het hier niet de hele dag, maar
steeds maar korte momenten. Als het dan regent, regent het zo hard dat de
straat (die vaak onverhard is) half wegspoelt, maar daarna schijnt de zon
weer en heeft iedereen het weer even warm als voorheen. Het leuke is dat
ik nu een positief beeld van regen begin te krijgen, omdat het voor een
beetje verkoeling zorgt. Iedereen is hier dol op regen, maar ik heb nog
steeds een beetje het Hollandse ´ik-haat-regenidee´. Daar begint nu af en
toe verandering in te komen en ik lach me rot als de kinderen op school
dolgelukkig in de regen een dansje doen, terwijl ze ´lluvia, lluvia´
(´regen, regen´) zingen. Heel leuk om te zien!
Ik plaats zo snel mogelijk weer foto´s!
Veel liefs,
Vera
Aprender Holandesa
Hallo allemaal!
Sinds gisteravond heb ik weer Nederlands gezelschap hier in het verre
Nicaragua! Nicky is gisteren gearriveerd en vandaag ook al even op de
school komen kijken. Het is heel gek voor mij om nu weer een beetje
Nederlands te kunnen praten, na wekenlang alleen maar Spaans (en af en toe
een heel klein beetje Engels) te hebben gepraat, dus het was wel weer even
wennen. Kan ik vast weer wat oefenen voor over twee weken, wanneer ik
terug in Nederland ben (wat gaat de tijd toch snel!)
Vanmorgen heeft Maria Teresa de les met de cazu´s gegeven en dit ging heel
erg goed. Ze gaf duidelijke instructies en de leerlingen deden precies wat
ze moesten doen. Ik heb achter in de klas zitten genieten van deze les en
heb ook wat foto´s en een filmpje gemaakt. De les met de Engelse liedjes
is helaas wéér uitgesteld, ik leer hier wel heel flexibel te
zijn...Christian is ziek, ik hoop dat ze de les donderdag kan geven, omdat
de tijd voor mij nu een beetje begint te dringen (nog maar 9 dagen over op
school...) en ik nog zo veel wil doen! Twee maanden lijkt echt veel langer
dan het in werkelijkheid is, zeker omdat afspraken hier nogal eens
verschoven (moeten) worden...
Zaterdag ben ik met Maïra, Magaly en Ruben naar Granada geweest. Deze stad
was veel rustiger dan ik verwacht had. Ook zijn we naar een meer vlakbij
Granada geweest, mooi uitzicht!
De zon schijnt weer, maar ´s avonds regent het soms nog erg hard. Vrijdag
was ik met Maria Teresa weggeweest, maar de bui barstte los voordat we
terug waren en de straten waren binnen 2 min. in rivieren veranderd, wat
best gevaarlijk is, aangezien Nicaragua niet zo vlak is als
Nederland...Flinke stromingen dus! Kletsnat waren we toen we terugkwamen!
Weer een ervaring erbij.
Geniet van de foto´s en ik blijf jullie natuurlijk, zoals gewoonlijk, op
de hoogte houden.
Veel liefs,
Vera
Laatste loodjes...
¡Hola!
Het is weer even geleden dat ik mijn laatste berichtje geplaatst heb, ik
heb het erg druk gehad en heb dus geen internetcafé meer op kunnen zoeken.
Vorige week dinsdag zijn Nicky en ik gaan abseilen, erg leuk, mooi
uitzicht en lekker naar beneden gezoefd! De laatste kabel heb ik op de kop
gedaan, dat was ook een hele ervaring!
Verder veel op school geweest, hard gewerkt en ´s middags gezwommen of
uitstapjes gemaakt.
Zaterdag ben ik met Jan Hein, Norbert, Nicky, Bart en de familie Urbina
naar een natuurpark vlak bij Masaya geweest, waar we veel hebben gelopen
en van de natuur hebben genoten. Ook waren we op een gegeven moment het
pad kwijtgeraakt, waardoor we er een soort jungletocht van hebben gemaakt
waar we allemaal nogal gehavend, bezweet, maar voldaan uit kwamen. Ook
zijn we nog even bij de vulkaan Masaya naar boven gereden (godzijdank niet
weer die hele tocht geklommen) en hebben we daar nog even rondgekeken.
Norbert en Nicky hadden dit nog nooit gezien, vandaar dit snelle bezoekje.
Zondag zijn we met alle bovengenoemde Hollanders en een aantal docenten
naar Leon geweest. Dit was erg leuk, heel gezellig en ook een bijzondere
ervaring, omdat het busje er regelmatig mee ophield...Dit gebeurde altijd
op plaatsen die nogal afgelegen waren, waardoor je het idee kreeg dat je
zonder water in de woestijn gestrand was. Een van die keren kwam er een
man op een paard langs; die hebben we meteen zijn paard afgepakt en daar
ben ik een paar keer mee de weg op en afgereden. Ook een leuke ervaring.
Gisteren is mijn laatste week van start gegaan, het gaat nu echt heel
hard. Ik vind het wel moeilijk voor te stellen dat ik over een week weer
in Nederland ben, omdat ik alles hier ondertussen zo normaal ben gaan
vinden dat ik waarschijnlijk wel flink zal moeten wennen als ik weer terug
ben. Zo zit ik nu bijvoorbeeld, als een echte Nicaraguaan, te bevriezen
zodra ik een ruimte inkom waar airco is. 40 graden is voor mij nu
volstrekt normaal, ik heb dan ook nog steeds de indruk dat het bij jullie
zomervakantie is: dat wordt schrikken!
Het afscheid is ook al een beetje begonnen, wat niet zo leuk is. De mensen
zijn hier vrij emotioneel, ik vind het moeilijk dat ik deze mensen, met
wie ik twee maanden heel veel ben omgegaan, misschien nooit meer zal zien.
Ik vermoed dat het afscheid heel zwaar wordt...
Gelukkig heb ik nog wat leuke dingen voor de boeg, donderdag maken ze een
piñata voor me als afscheid en hebben we een afscheidsmiddagje op school.
Ik voeg wat foto´s toe van mijn belevenissen van de afgelopen dagen,
Veel liefs,
Vera
